teryzuje się właściwym sobie potencjałem oksydacyjno-redukcyjnym, wynikającym z równowagi stężeń molowych jego formy zredukowanej i utlenionej. Układ o wyższym potencjale w stosunku do układu o niższym potencjale jest utleniaczem, a więc czynnikiem wychwytującym elektrony, zaś ten o niższym potencjale - to reduktor, czyli donor elektronów. Tym samym każdy system oksydacyj no-redukcyjny może być utleniaczem w stosunku do jednego, a reduktorem w stosunku do innego układu oksydacyjno-redukcyjnego.
Kierunek przenoszenia elektronów między dwoma
układami redoks
zależy od ich potencjałów. Elektrony są przerzucane od układów o niższym potencjale oksydacyjno-redukcyjnym do układów o potencjale wyższym. Różnica normalnych potencjałów oksydacyjno-redukcyjnych (YE ) między takimi układami, czyli mierzonych w woltach (V) wobec normalnej elektrody wodorowej (a więc w pH = 0), jest miarą wyzwalanej energii swobodnej (YG):
YG = nFYE,-
|