Nie, nie było tak źle.
Po chwili znowu ją zauważył. Siedziała na ławce i
otrzepywała
stopy z piasku, żeby włożyć buty. Spod ręcznika wyjęła płócienną torbę, w której miała sukienkę. Włożyła ją, schowała ręcznik i wstała, kierując się w stronę miasta i omijając molo.
Oczywiście zauważyła go. I to, że był zapatrzony w jej ciało, i to, jak wyglądał – wysoki, smukły, dobrze ubrany, z absurdalnymi pantoflami w ręku, w krawacie, niczym niepasujący do majowej soboty nad Bałtykiem.
|