Dane tekstu dla wyniku: 1
Identyfikator tekstu: PWN_3202000000092
Tytuł:
Wydawca: Wydawnictwo Naukowe PWN
Źródło: Jeziora kuli ziemskiej
Kanał: #kanal_ksiazka
Typ: #typ_nd
Autorzy: Adam Choiński,  
Data publikacji: 2000
Na rycinie 42 zaprezentowano skład jonowy 34 wybranych jezior świata położonych w różnych strefach klimatycznych. Wyraźnie widać bardzo dużą rozpiętość stopnia zasolenia i zmienności składu jonowego. Mineralizacja wód gwałtownie rośnie od strefy wilgotnej do bardziej suchej. Odnosi się to nawet do jezior, które otrzymują dopływy o niewielkim zasoleniu, np. jezior Sewan lub Issyk-kul.
Duże różnice składu chemicznego wód występują nie tylko między poszczególnymi jeziorami, lecz także w ich obrębie. Dotyczy to zarówno różnic na powierzchni, jak i w profilach pionowych. W pierwszym przypadku różnice te są następstwem odmiennego zasilania poszczególnych partii danego jeziora. Sprzyja temu wyraźnie rozczłonkowanie na akweny, które przy różnej intensywności zasilania powoduje odmienne tempo wymiany wód, co w konsekwencji objawia się często drastycznymi różnicami składu chemicznego. Doskonałym przykładem może być tu rozczłonkowane jezioro Bałchasz, którego wody w części wschodniej mają kilkakrotnie większe zasolenie niż w części zachodniej. Znaczne różnice zasolenia wraz z głębokością występują często w wielu jeziorach przymorskich . Istniejące w tych przypadkach zróżnicowanie gęstości wód może być tak znaczne, że zjawiska homotermii występują tylko w przypowierzchniowych warstwach, nie obejmując cięższych wód przydennych. Jeziora tego typu są więc meromiktyczne. Z powodu braku cyrkulacji w całym pionie, w warstwie przydennej wód może tworzyć się strefa stałego deficytu tlenowego.
7 Dynamika wód jeziornych