ie problemu, zrób przerwę. Staraj się o nim nie myśleć, odpocznij, zrób coś zgoła innego - idź na spacer, odwiedź znajomych. Przerwa powinna trwać tak długo, byś odpoczął od problemu, zdołał osiągnąć dystans w stosunku do własnych propozycji i po odroczeniu oceny wybrał to jedno, najlepsze rozwiązanie. Oceń i zweryfikuj poszczególne pomysły. Rozważ wady i zalety każdego z nich, skorzystaj z opinii przyjaciół lub ekspertów. Wybierz ten lub te pomysły, które najlepiej spełniają Twoje oczekiwania.
Mam nadzieję, że postępowanie zgodne z tym schematem doprowadzi Cię do nowego, oryginalnego rozwiązania, które Ci pomoże zmienić męczący nawyk lub rozwinąć ważne dla Ciebie zainteresowania. Jeżeli nauczysz się jedynie odraczania krytyki i zbyt pochopnego oceniania, to też dobrze. Twórczyni polskiej pedagogiki społecznej Helena Radlińska i jej uczennica, Irena Lepalczyk, powtarzały nieustannie swoim doktorantom: Zapisuj wszystko, co ci przyjdzie do głowy, każdy pomysł. Wszystko na kartce, wszystko na piśmie.
Kreśl
, szkicuj, skreślaj, dodawaj. I nie oceniaj już na wstępie, bo po jakimś czasie może się okazać, że krytycznie oceniony pomysł był tym najlepszym. Marnuj jak najwięcej kartek.
Z oceną wytworów procesów twórczych sprawa jest skomplikowana, że powołam się na przypadek Jana Sebastiana Bacha, który przez współczesnych mu był uważany tylko za organistę-wirtuoza, a nie za genialnego kompozytora. I odwrotnie - Antonio Salieri, autor około 40 oper, niezmiernie popularny i wysoko oceniany w swoim czasie przez wiedeńczyków, dzisiaj jest znany głównie dlatego, że był nauczycielem Beethovena, Schuberta i Liszta, że konkurował z Mozartem, intrygował przeciw niemu i, być może, prz
|