Klasyfikacji gatunków wskaźnikowych dokonywano na przestrzeni wielu lat i większość z nich w tej samej formie lub zmodyfikowanych przetrwała do czasów obecnych. Modyfikacja dotyczyła rewizji gatunków wskaźnikowych poprzez uwzględnienie wielkości populacji, struktury zbiorowiska, dominacji, biomasy, stężenia chlorofilu a, produkcji pierwotnej, metabolizmu. Powstało wiele systemów ekologicznych, uwzględniających fizyczne i chemiczne cechy środowiska.
Okrzemki wykazują wyraźne preferencje w stosunku do odczynu wody i tę cechę wzięto najpierw pod uwagę przy klasyfikacji okrzemek odnośnie pH wody (Hustedt 1939, 1957). W systemie tym podzielono okrzemki na 5 grup: acidobionty - optimum występowania przy pH < 5,5, acidofile - głównie występujące przy pH <7, obojętne przy pH około 7,
alkalifile
przy pH>7, alkalibionty wyłącznie przy pH > 7 (silnie zasadowe).
System halobowy, wprowadzony przez Kolbego (1927), Hustedta (1953) i Simonsena (1962), stosowany jest do dziś. Wyróżniono tutaj następujące grupy okrzemek:
|