Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	PWN_1202900000558
Tytuł:	Niebezpieczne glinianki
Wydawca:
Źródło:	Wieści Podwarszawskie nr 21
Kanał:	#kanal_prasa_tygodnik
Typ:	#typ_publ
Autorzy:	H. G., K.C.,
Data publikacji:	1998
Wyrobisko pozostałe po wydobytych iłach czyli gliniankę można potraktować w rozmaity sposób. Po pierwsze pozostawić, zwłaszcza te starsze, wokół których wyrosła roślinność. Oczka wodne, a takich w Polsce nigdy za wiele, mogą stanowić walor ekologiczny i turystyczny, o ile nie są zbyt zanieczyszczone. Niektóre wyrobiska wymagają jednak aktywnej rekultywacji, a to, między innymi, wiąże się z ich wypełnieniem, wyrównaniem, zabezpieczenim brzegów przed osuwaniem itd. Poważnym problemem wciąż pozostaje wypełnienie. Z reguły bowiem brakuje ziemi, którą można by nawieźć do ziemnego krateru. Czasami jako wypełniacza używa się gruzu. Jednak najtańszą metodą jest zasypanie glinianek odpadami paleniskowymi pochodzącymi z elektrociepłowni czyli popiołami i żużlem. Wśród mieszkańców panuje opinia, że takie pyły są promieniotwórcze, stąd protesty, gdy proponuje się użycie żużla czy pyłów. Co do promieniowania tych substancji - jest to o tyle prawda, jako że są w tym samym stopniu promieniotwórcze, co bez mała każdy minerał na Ziemi, chociażby zwykła cegła, uważana za zdrowy materiał budulcowy. Skąd jednak zrodziła się opinia, że pyły i żużel są bardziej szkodliwe od innych minerałów, tworzyw czy odpadów? Stąd, że jeszcze dwadzieścia lat temu ze śląskich ko