Wzmocnione tym dopływem lewe skrzydło PPS coraz śmielej angażowało się w akcji strajkowej; widzieliśmy, że w grudniu 1905r. gotowe było poprzeć walczących robotników moskiewskich. Wówczas to Daszyński, przychodząc w sukurs "starym", ogłosił w Krakowie list otwarty z potępieniem strajków powszechnych, a zwłaszcza współpracy proletariatu polskiego z rosyjskim. List ten dał powód do wielu protestów.
Na VIII Zjeździe partyjnym, w lutym 1906r. we Lwowie, zdecydowaną większość zdobyła lewica, co znalazło swój wyraz nie tylko w nowym składzie CKR, ale i w niektórych uchwałach programowych i organizacyjnych. W ręku "starych", zwłaszcza Piłsudskiego, pozostał Wydział Spiskowo-Bojowy, zakonspirowany nawet przed kierownictwem partii. W początkowej fazie rewolucji wystąpienia bojówek PPS wspierały bezpośrednio masową akcję robotników i bywały wręcz inspirowane przez lewicę. Od lata 1906r. stały się akcją samodzielną: dokonywano zamachów na carskich dygnitarzy oraz "ekspropriacji", tj. zaboru rządowych przesyłek pieniężnych na cele partyjne. Efektownymi aktami terroru starano się pozyskać opinię publiczną do idei walki zbrojnej, a zarazem zdobyć fundusze na dalsze uzbrojenie. Rzucono więc kilka bomb na generał-gubernatora Skałona, który zresztą ocalał, zabito paru innych generałów, pod Rogowem zaatakowano pociąg i zdobyto 30 tys. rubli. W tzw. krwawą środę (15 VIII 1906) w kilkunastu punktach kraju zabito 29, a raniono 43 policjantów i żandarmów. Po akcjach tych następowały
drastyczne
"pacyfikacje" kozackie. Protestowało przeciw terrorowi i kierownictwo partii, m.in. dlatego że od kul bojowców ginęli także szeregowi żołnierze rosyjscy, których myślano zjednać dla sprawy rewolucji.
Do zasadniczego starcia między obu odłamami doszło na IX Zjeździe PPS w listopadzie 1906r. w Wiedniu. Formalnie chodziło o to, czy Organizacja Bojowa zostanie podporządkowana rozkazom CKR; oznaczałoby to rezygnację z przygotowań do odrębnego od rewolucji rosyjskiej, polskiego powstania. Naprawdę chodziło jednak o spór zasadniczy: o charakter socjalistycznej partii i o jej program społeczny. Zjazd większością głosów usunął z partii członków Wydziału Bojowego z Piłsudskim. Utworzyli oni nową part
|