Chcąc wyrobić sobie pojęcie o Filistynach i zrozumieć okoliczności, w jakich zjawili się oni w Kanaanie, musimy poznać bliżej czasy, w których żyli i działali. Dopomogą nam w tym wykopaliska archeologiczne w peloponeskich Mykenach, na Krecie, w Troi, w Anatolii, Syrii, Palestynie i Egipcie. Tym wykopaliskom bowiem zawdzięczamy olbrzymi zasób wiedzy o epokach, które poprzednio były dla nas wielką niewiadomą.
W drugim tysiącleciu p.n.e. Kretę zajmował lud, który był twórcą wyrafinowanej kultury i założył na Morzu Egejskim najpotężniejsze mocarstwo handlowe. W tymże samym czasie Peloponez zamieszkiwały rasy, których pochodzenia i języka nie znamy. Podbili je Achajowie, plemiona greckich wojów zakutych w pancerze z brązu. Ich władcy wybudowali megalitowe warownie w Mykenach, w Tyrynsie i innych miejscowościach Argolidy. Tukidydes podaje, że plemiona
achajskie
zajmowały się korsarstwem i wybudowały potężną flotę, która stała się groźną konkurencją dla Kreteńczyków.
Od XV wieku p.n.e. Achajowie pod wodzą Atrydów, do której to dynastii należał również Agamemnon, wypierają stopniowo Kreteńczyków z ich kolonialnych posiadłości na wyspach egejskich i wybrzeżu Azji Mniejszej. W roku 1400 p.n.e. zdobywają Kretę i niszczą kwitnącą kulturę minojską, zwaną tak od legendarnego króla Minosa. Około roku 1180 p.n.e. po 10 latach oblężenia obracają w gruzy Troję.
|