drugiej połowie życia płodowego z mezenchymy, której komórki zagęszczają się wokół naczyń chłonnych. Naczynia te na obwodzie zawiązka zlewają się ze sobą wytwarzając zatokę brzeżną, od której odchodzą odgałęzienia będące zawiązkiem zatok promienistych. Z kolei z komórek mezenchymy powstają komórki tkanki siateczkowej oraz limfoblasty wytwarzające pasma rdzenne. Grudki chłonne powstają w okresie późniejszym. Z mezenchymy otaczającej zawiązek węzła chłonnego powstaje zrąb łącznotkankowy narządu.
Znaczenie węzłów chłonnych polega na oczyszczaniu chłonki z czynników szkodliwych dla organizmu. Są one ponadto narządami krwiotwórczymi wytwarzającymi limfocyty. Nie ulega także wątpliwości, że z komórek tkanki siateczkowej mogą powstawać
mielocyty
. U pewnych nowo narodzonych zwierząt (pies) w węzłach chłonnych odbywa się granulocytopoeza. Występuje ona również przy schorzeniach narządów krwiotwórczych (białaczka szpikowa). Poza tym w węzłach chłonnych rozpadają się zużyte limfocyty. Proces ten zachodzi w ośrodkach odczynowych.
Poza właściwymi węzłami chłonnymi u zwierząt niektórych gatunków występują także węzły krwiolimfatyczne (przynerkowe owcy i krowy, przylędźwiowe osła). Są to twory mające przegrody łącznotkankowe w postaci beleczek. Miąższ ich tworzy jednorodna masa, która zawiera dużą liczbę erytrocytów, a szerokie zatoki są wypełnione krwią. W węzłach krwiolimfatycznych, podobnie jak w śledzionie, odbywa się rozpad erytrocytów i następuje przemiana hemoglobiny.
|