Abrasza.
Abraszę poznałem w Paryżu, kiedy mieszkałem w Dzielnicy Łacińskiej po zerwaniu z rządem
warszawskim
, a więc w 1952 roku. Był Żydem polskim, nazwisko Zemsz. Studiował na Sorbonie, ściślej, był wiecznym studentem, czyli należał do ludzi trzymających się studenckiego trybu życia jako alibi, byle nie nosić chomąta kariery, zarobku itd. Opowiadał mi trochę o swojej przeszłości. Był w wojsku polskim w Anglii i jak twierdził, dręczyli go tam antysemici. Potem w Palestynie bił się z Anglikami. W Paryżu znosił nędzę, mieszkał gdzieś na poddaszu, i były jakieś próby ze strony Jeanne Hersch i mojej, żeby mu pomóc, ale tu moja pamięć ma luki. Spotkałem go znów bodaj w 1970, a więc po studenckiej rewolcie 1968 roku. Brał w tym całym przewrocie bardzo czynny udział. Zapytany, dlaczego, odpowiedział: dla niczego, dla samej draki.
W Berkeley rok 1968 był inny niż w Paryżu, o innych przyczynach i innym przebiegu. Wprawdzie próbowano palić książki, ale nie niszczono drzew, jak to zrobili francuscy studenci, ścinając platany przy bulwarze Saint Michel, żeby budować barykady. Widząc z bliska przywódców-demagogów, nie czułem w Berkeley żadnej pokusy ulegania, natomiast mogę zrozumieć Kota Jeleńskiego, który aprobował paryską rewoltę, bardziej radykalnie wolnościową, powszechną rewolucję i powszechną kopulację. Niestety ocena
|