52. Represje w zaborze rosyjskim
Zwycięski car Mikołaj uznał, że bunt Polaków zwalnia go z zobowiązań zaciągniętych wobec nich przez jego poprzednika. Uznał też za niebyłą konstytucję z 1815 r., likwidując sejm i armię polską. Licząc się formalnie z postanowieniami kongresu wiedeńskiego nadał w zamian Królestwu w 1832 r. tzw. Statut Organiczny, który pozostawiał mu odrębność administracyjną, mówił ogólnikowo o utrzymaniu swobód obywatelskich, a nawet zapewniał utworzenie jakiejś reprezentacji pod nazwą Stanów Prowincjonalnych. Wkrótce jednak car, przekonawszy się, że Europa nie kwestionuje jego rządów w Polsce, przestał się liczyć z własnymi obietnicami. Statut Organiczny pozostał
martwą literą
.
Zemsta carska dosięgła bezpośrednio wojsko polskie i przywódców powstania. Kilkadziesiąt tysięcy żołnierzy polskich wcielono do armii carskiej i wyprawiono na Kaukaz lub Syberię. Osobny trybunał skazał za "zdradę stanu" na więzienie i ciężkie roboty paruset wybitniejszych przywódców, którzy na szczęście w większości schronili się na emigracji. Skazańcom politycznym, jak również emigrantom, skonfiskowano majątki. Zamknięto Uniwersytet Warszawski i Towarzystwo Przyjaciół Nauk, a wiele cennych zbi
|