Dane tekstu dla wyniku: 1
Identyfikator tekstu: PWN_2002000000202
Tytuł:
Wydawca: W.A.B.
Źródło: Żydówek nie obsługujemy
Kanał: #kanal_ksiazka
Typ: #typ_lit
Autorzy: Mariusz Sieniewicz,  
Data publikacji: 2005
łnione, nie tylko monetami - gdzieniegdzie trafiał się nawet banknot. Esteci nie żałowali grosza, w tłumie dawał się raz po raz słyszeć zduszony jęk. Sekret przechadzał się dyskretnie wśród estetów i pilnował, żeby nikt bez wykupionej licencji nie robił zdjęć ani nie kręcił na lewo kamerką. Zwyczajowo obszedłem performerów, żeby nie zrobić niepotrzebnego dubla. Z Mistrzem nie miałem śmiałości się przywitać. Najczęściej trwał skamieniały w medytacji, której naruszenie uchodziło za gruby nietakt.
Zestaw na dzisiaj był następujący: Agregat rozciął sobie efektownie łydkę czymś tępym, uzyskując efekt poszarpanego mięsa, które ociekało krzepnącą krwią i mieniło się w słońcu najfantastyczniejszymi odcieniami czerwieni i czerni. Musiał trafić w żyłę, ponieważ rana pulsowała jednostajnie, w zwolnionym tempie. Mączka nie pozostawał w tyle - spod podciągniętej koszuli widać było brzuch porysowany nożem. Rysunek przypominał gniazdo uplecione z maleńkich patyczków. Taki rezultat osiąga się przez wielokrotne, siateczkowe nacinanie skóry. Po odsączeniu krwi powstają suche, wiórowate strzępy, układające się w owal. Z kolei Tater odpuścił sobie kompletnie. Chyba zapił wczoraj albo miał zły dzień, ponieważ zadowolił się "bączkiem". Stary numer polegał na tym, iż kilka godzin przed występem brało się duży kamień i waliło z dziesięciominutowymi przerwami w nadgarstek - czerwieniał i puchł błyskawicznie. Wtedy należało przerwać, czekając cierpliwie, aż guz zgranatowieje. Potem tłukło się kolejną, głębszą warstwę.
No, ale Mistrz nie miał sobie równych, a unoszący się zapach żywicy tylko potwierdzał, że należy do artystów wyższego rzędu. Gdyby nie powikłane koleje losu, które zaprowadziły go na dworzec, a później do kanału ciepłowniczego, jak nic cieszyłby się teraz sławą jednego z najwybitniejszych performerów w kraju. Jego nagie członki stapiały się w jedno ze schodami. Na tym właśnie polegał fenomenalny koncept - głowa, pierś, brzuch i nogi Mistrza były tłem dla tańca dwóch splecionych węży. Krew z roz