Schizofrenicy mają kłopot z rozeznaniem się w rzeczywistości. Koncentrują się obsesyjnie na nieznaczących szczegółach, zatrzymują bezradnie pod wpływem niektórych, najzwyczajniejszych bodźców. Nie radzą sobie z atakującą ich falą wrażeń, informacji. Nie są w stanie cenzurować, rozsądnie interpretować zdarzeń. Tracą kontrolę nad swoim zachowaniem, życiem, całym tym internetem rzeczywistości. Wygląda na to, że tracą rozum, nie potrafiąc go rozumnie zablokować.
Marcus był neonazistą. Wymarzony egzemplarz
aryjskiej rasy
, wyglądał na typowego wikinga. Wielki, tępy i płowy. Przerażony brudem współczesnego świata, nie potrafił od niego uciec w jakieś bardziej wyrafinowane fikcje. Przeczytał niewiele książek, ale tylko dwie zrobiły na nim wrażenie: "Mein Kampf" i biografia Adolfa Hitlera. Oderwał niebieskie oczy od ostatnich słów opasłego tomu, wzdychając z podziwem: - To był, kurwa, prawdziwy geniusz.
Szwedzki raj zniszczyli Marcusowi cudzoziemcy. Nie wiedzieć czemu nawpuszczano tu mnóstwo hołoty. Wniosła do rodzinnego, wypucowanego domu błoto oszustwa, chaosu i anarchii. Jak wiele obsesyjnych charakterów - jąkających się sprawozdawców, sprzedajnych sędziów, zakompleksionych psychologów - dwudziestoletni Marcus nieświadomie, heroicznie walczył ze swoimi ułomnościami. Zatrudnił się u "Szalonego Gunnara". W wielkim sklepie-magazynie wypełnionym bublami, towarami za pół ceny. Do tego hangaru śc
|