Jedyną pracą dostępną w Polsce, a prezentującą wojskowe przyrządy optyczne stosowane we wszystkich rodzajach wojsk w początkach lat trzydziestych jest Optika v voennom diele wydana w Moskwie w 1934 r. W pracy tej obok opisu wielu przyrządów zamieszczono podstawowe informacje z dziedziny optyki geometrycznej i fizycznej, wad układów optycznych itd.
Aktualnie na polskim rynku wydawniczym znalazły się liczne prace z dziedziny sprzętu wojskowego i uzbrojenia wydane w krajach Europy Zachodniej, lecz żadna z nich nie dotyczy przyrządów optycznych. Podobnie jak z samymi przyrządami; istnieje niewiele publikacji omawiających ich produkcję. W tej dziedzinie poważną pozycję zajmuje praca F. Auerbacha Das Zeisswerk und die Carl-Zeiss-Stiftung in Jena wydana w 1914 r. Zawiera ona obok opisów produkowanych ówcześnie przyrządów, w tym również wojskowych, relacje dotyczące powstania firmy w 1846 r. i jej rozwój do początku 1914 r. Znalazło się w niej również wiele cennych informacji o czołowych twórcach tej największej na świecie fabryki optycznej. Omówiono także problematykę technologii wytopu szkła optycznego i wytwarzania części optycznych. Na jej podstawie można
wyrobić
sobie pogląd, jak wielkim potencjałem ludzkim i technicznym dysponowali Niemcy w przeddzień wybuchu I wojny światowej.
Opis działań mających na celu wyposażenie armii rosyjskiej w wojskowe przyrządy optyczne w okresie przed I wojną światową zawiera gruntownie udokumentowana praca A. M. Bahraha Iz istorii opticzeskogo priborostrojenija, wydana w 1951 r. Podano w niej również wysoką ocenę, jaką spełniała w przemyśle zbrojeniowym Rosji warszawska fabryka FOS.
|