pływu
wieńcowego przeciwdziałają szerzeniu się niedokrwienia serca, co w badaniach
doświadczalnych wyraża się zmniejszeniem stężenia mleczanów w cytoplazmie komórek
mięśnia sercowego. Nie należy stosować norepinefryny w hipowolemii oraz we wstrząsie
septycznym, ze względu na zmniejszenie objętości łożyska naczyniowego poprzez
jej działanie obwodowe. Uzasadnione może być natomiast zastosowanie leku we
wstrząsie anafilaktycznym za znaczną hipotonią.
Norepinefryna jako lek szybko, lecz krótko działający może być stosowana tylko
w ciągłym wlewie dożylnym. Rozpiętość dawek leku waha się w granicach 5-40 mg/min,
przy czym zaleca się stosowanie najmniejszej skutecznej dawki, zapewniającej
wzrost ciśnienia skurczowego krwi do 9,33-10,7 kPu (70-80 mm Hg). Konieczne
jest stałe monitorowanie ciśnienia tętniczego, a jeśli to możliwe, również pomiar
oporu obwodowego. Jeżeli w ciągu 15 min nie uzyska się wzrostu ciśnienia krwi,
dalsze podawanie leku nie ma uzasadnienia; może prowadzić jedynie do zwiększenia
oporu obwodowego i upośledzenia perfuzji tkanek. Długotrwały wlew dożylny norepinefryny
powoduje postępujące przenikanie płynów z łożyska naczyniowego i sprzyja wystąpieniu
obrzęku płuc. Rozwija się hipowolemia, która tłumaczy ostrą hipotonię, obserwowaną
często przy próbach odstawienia leku. Korzystne działanie norepinefryny we wstrząsie,
wyrażające się początkowo wzrostem ciśnienia tętniczego, należy oceniać biorąc
pod uwagę zwiększenie diurezy i poprawę stanu ogólnego. Stan kliniczny chorego
decyduje, czy dalsze podawanie leku jest konieczne. Dodanie do roztworu fentolaminy
w dawce 5-10 mg, blokującej naczyniowe receptory a, może przeciwdziałać nadmiernemu
zwiększeniu oporu obwodowego. Fentolamina ponadto zapobiega miejscowej martwicy
tkanek w przypadku
wynaczynienia
norepinefryny. Godne polecenia wydaje się również
podawanie jej, przez krótki okres, łącznie z dopaminą.
W czasie podawania norepinefryny należy monitorować czynność serca, ponieważ
nasila ona aktywność komórkowych ośrodków bodźcotwórczych. Większe dawki leku
mogą wywołać bóle dławicowe i zaburzenia rytmu serca. Objawy niepożądane w czasie
leczenia są związane z upośledzeniem przepływu obwodowego, najwyraźniejszym
w obrębie skóry, mięśni szkieletowych i narządów jamy brzusznej. Skurcz naczyń
nerkowych powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego i oligur
|