Bartlewicz - uniemożliwiało transport żywności, amunicji i zachowanie łączności" 107 oraz utrudniało ruchy wojsk. Józef Wiesław Dyskant stwierdza, że w tej sytuacji „ konieczne stało się więc wykorzystanie tych wód jako dróg komunikacyjnych i zaopatrzeniowych dla oddziałów Grupy Podlaskiej, brakło jednak taboru rzecznego oraz załóg obeznanych z dorzeczem Prypeci ".
Polesie jako obszar geograficzny zajmowało powierzchnię 139 tys. km2, a jego granicę wytyczał wielobok łączący Brześć-Słuck-Bobrujsk-Mohylew, Łojów-Kijów, Żytomierz, Równe-Łuck-Brześć. Była to równina lesisto-bagnista z pasami niewysokich wzniesień morenowych i wydm (90-170 m n.p.m.) poprzedzielanych ziemią uprawną, przeważnie piaszczystą. Bagna zajmowały 25% obszaru Polesia i były poprzeżynane znaczną liczbą kanałów i rowów odwadniających. Lasy były przeważnie
podmokłe
, w większości mieszane, a w miejscach suchych iglaste.
Wśród bagien Polesia znajdowało się ponad 300 płytkich jezior, wśród których największe - Kniaź zajmowało powierzchnię 38500 ha. Wzniesienia wykorzystywane jako szlaki komunikacyjne ciągnęły się wzdłuż środkowego biegu Prypeci oraz niektórych jej dopływów (Słucz Północna, Ptycz, Stachód, Styr, Horyń i Uborć).
|