- Wiem, gdzie mieszkasz - odparł kolejarz. - Już idę.
I poszedł na ulicę
Marii
Konopnickiej do nowoczesnego domu, w którym mieszkali zamożni, wpływowi Niemcy. Zadzwonił do drzwi opatrzonych tabliczką z pięknie grawerowanym napisem: "Johann Muller. Dipl. Ing." Otworzyła mu służąca, a kiedy podał swoje nazwisko, powiedziała, że dyrektor Muller czeka na niego w gabinecie.
Czekał w gabinecie. Był niewysoki, krępy, o białych włosach i rumianej cerze. Nazywał się Johann Muller. Był Niemcem, łodzianinem, bojowcem PPS, więźniem Pawiaka i zesłańcem. Strzelał kiedyś do szefa żandarmów w Radomiu. Chybił. Poszedł na katorgę. Wrócił i znów strzelał do agentów Ochrany. Wreszcie wspólnie z Filipkiem trafili do Kraju Krasnojarskiego, gdzie karczowali tajgę, łowili ryby w olbrzymich rzekach, śpiewali pieśni i czekali na wielką wojnę narodów, która miała przynieść Polsce niepo
|