Porozumienia z lutego 1929 r. przyczyniły się do poprawy klimatu między obu państwami, wyeliminowały podejrzenia i stanowiły dobrą prognozę na przyszłość. Potwierdzeniem tego była wizyta przewodniczącego sejmu łotewskiego w Polsce Albertsa Kviesisa w tym samym jeszcze roku.
Kryzys gospodarczy, który objął świat w latach 19291933, wywołał też niekorzystne zjawiska między Polską a Łotwą. W latach tych funkcję posła polskiego w Rydze sprawował
Mirosław
Arciszewski. Stanął on wobec trudnych zadań, zwłaszcza na odcinku gospodarczym, ponieważ kryzys wywołał znaczny spadek obrotu towarowego między obu krajami i zwiększył ujemne saldo strony łotewskiej. Rzutowało to na inne sfery stosunków polsko-łotewskich. Pojawiły się spory między ludnością polską powiatu iłłuksztańskiego a ludnością łotewską na tle języka nabożeństw. Do głosu dochodziły postawy skrajne. Władze łotewskie uciekły się do restrykcji wobec Polaków, zawiesiły działalność Związku Polaków na Łotwie, gazetę polską, a także działalność kilku szkół podstawowych. Posunęły się nawet do przerwania łączności telefonicznej poselstwa polskiego w Rydze z Warszawą i Wilnem.
Polskie MSZ odpowiedziało 6 października 1931 r. ostrą notą, a poseł Arciszewski opuścił Rygę. Powrócił dopiero w marcu 1932 r., co miało wielce korzystny wpływ na wyciszenie antypolskiej opinii i na zmianę postawy rządu łotewskiego. Zezwolono na podjęcie działalności polskich organizacji, w kwietniu powstało Polskie Zjednoczenie Narodowe na Łotwie, kontynuując tradycje dawnego Związku Polaków.
|