Licheń jest małą, cichą osadą szeroko położoną wśród jezior, lasów i łąk na trasie z Konina na Sompolno. Gdy kończy się las grąbliński, na horyzoncie widać zarówno wieś, jak i zabudowania klasztorne. Tuż nad jeziorem wznosi się wzgórze ze świątynią, do której wiodą szerokie schody. Z wysokiej wieży kościelnej rozciąga się rozległy widok na piękną ziemię konińską. Teren sanktuarium, otoczony murem, pełen jest kwiatów i zieleni.
Historia tej miejscowości sięga daleko w przeszłość, aż do czasów
rzymskich
. Tędy wiódł bursztynowy szlak handlowy. Licheń miał prawa miejskie aż do czasu, gdy nastąpiła jego zagłada. Szwedzi w 1655 roku zdobyli miasto, ograbili i zburzyli. Całą ludność, w tym niemowlęta i starców, zgromadzili nad jeziorem i wszystkich wymordowali. Woda w jeziorze zaczerwieniła się od ludzkiej krwi. Nigdy już Licheń nie odzyskał dawnego znaczenia, a sławę swą zawdzięcza jedynie temu, że Matka Boska upodobała sobie ten zakątek naszego kraju, by stał się miejscem kultu.
Szczególne znaczenie ma maleńki wizerunek Madonny, z którym wiąże się niezliczona ilość cudownych uzdrowień, już od końca osiemnastego wieku, a szczególnie od czasu wielkiej epidemii cholery, jaka wybuchła w sierpniu l854 roku w całej Europie i w Polsce. Przy obrazku Madonny ludzie błagali o pomoc i ratunek, przysięgali poprawę. Wszyscy, niezależnie od wyznawanej wiary, odzyskiwali zdrowie. A wieść o tym obiegła cały kraj.
|