W XVII wieku Maria Mohylanka - żona Stanisława Potockiego - przebudowała zamek, powiększyła go i upiększyła, podnosząc do rangi silnych warowni kresowych. Nowa dobudowana obronna część południowa otrzymała między innymi dwie potężne półkoliste basteje. Mury w tym miejscu były najgrubsze. Dzięki temu zamek znów oparł się wszystkim najazdom tatarskim, a w latach 1648, 1655 i 1667 wytrzymał ciężkie oblężenia kozackie.
Zapisy kronikarskie świadczą, że część mieszkalna zamku miała charakter budowli
renesansowej
. Prowadził do niej most zwodzony zawieszony nad fosą oraz pochylnia. Od strony dziedzińca znajdowały się arkadowe krużganki.
W 1672 roku, podczas ciężkiego dla całego Podola najazdu Turków, sułtan Mahomet IV osobiście oblegał zamek buczacki, w którym broniła się Teresa Potocka ze swoimi małymi dziećmi. Gdy nieprzyjaciel rozpoczął systematycznie bombardowanie zamku, Potocka, wiedząc, że nie potrafi go obronić, wysłała do sułtana posłów z oświadczeniem, w którym - według starej kroniki - pisała: "Dowiedz się Wasza Sułtańska Dostojność, żem tu za murami sama bez męża ostała, przeto nie sądzę, by wielką cesarz turecki zy
|