Za wysokim oknem łazienki zdążyło pomrocznieć. O tej porze roku słońce chowa się około czwartej. Okropny czas. Wiatr zamiatał czubkami sosen w wielkim ogrodzie, na który wychodziło okno. Konstancin, więc leśne działki i tym mniej światła dnia. Polskie Beverly Hills, jak lubiła pisać ilustrowana prasa. Tylko gdzie te wzgórza, smog i palmy? Mazowiecka ciemność, laski, piaski. Czy tak ma wyglądać pierwszy wieczór nowej fazy życia? W fotelu, przy kominku, którego może nawet nie uda się rozpalić?
Na marmurowej konsoli w przejściu z łazienki do garderoby leżała rozbebeszona zawartość którejś z torebek Wiktorii. Widocznie właścicielka domu szukała czegoś w pośpiechu. Karolina przesunęła dłonią po puzderkach, chusteczkach, oprawnych w skórę notesikach i etui. Drobiazgi, akcesoria i szczegóły. Ale to one decydują. To one są esencją. Odwracając się, Karolina potrąciła część tej sterty. Na
pasiasty
egzotyczny parkiet sypnęły się jakieś saszetki, monety i elegancka koperta z wystającym białym kartonikiem. Karolina poprawiła na sobie karminowy jedwabny peniuar, pachnący perfumami Wiki, i przykucnęła, by wszystko pozbierać. Koperta była wysmakowana, z grubego, nierównego papieru. Druk na kartoniku stylizowany na stary, R.S.V.P., "mamy zaszczyt zaprosić Wielmożnych Państwa jako honorowych gości..." Pałacyk Myślewicki w parku Łazienkowskim. Godzina dwudziesta. Dzisiaj.
Czyżby Kopciuszek, zamiast mozolić się nad zawartością barku Fybów, miał dzisiaj wieczór pójść na bal?
|