- Może tu jeszcze kiedyś przyjadę - odparła smutno.
Weszła korpulentna właścicielka restauracji, aby przyjąć zamówienie. Chociaż nic nie jadła od rana, Elizabeth nie czuła głodu. Jej towarzysz namówił ją jednak, aby spróbowała specjalności kuchni, barszczu ukraińskiego i placków ziemniaczanych w sosie
borowikowym
. Do zupy podano, jako dodatek, kulki z ciasta z czosnkiem. Bardzo jej to smakowało.
Byli sami, mimo że stały tu jeszcze trzy stoliki. Albo nie dopisali goście, albo pokój należał do sekretnych. Podczas spóźnionego obiadu Elizabeth ukradkiem przyglądała się Sanickiemu. Miał interesującą, męską twarz i doskonałą sylwetkę, chociaż mógłby być odrobinę wyższy. Z pewnością bardzo dbał o siebie, jego ręce były starannie utrzymane, o wypolerowanych paznokciach. Elizabeth przykładała dużą wagę do wyglądu rąk swoich rozmówców, uważała, że ręce mogą wiele powiedzieć o człowieku. W tym pr
|