Marek zaklął. Odłożył nożyczki do koszyka. Nie zakładając butów, prędko wyszedł z mieszkania. Zbiegł piętro niżej i otworzył drzwi kancelarii. Nigdy tam nie był, ale mimo zmian adaptujących pomieszczenia na biuro rozkład niewiele się różnił. Minął pulchną sekretarkę i stanął w drzwiach balkonowych.
– Ty chuju – powiedział dobitnie. A babcia powtarzała: „Mareczku, nie jesteś w koszarach”. Dobrze, złagodzi. – Ty kutasie złamany – rzekł Marek takim samym tonem. – Forrest Gump urodzony czwartego lipca? Życie narażałem, byś mógł
popierdalać
z tą teczką i brać grubą forsę za przystawienie pieczątki. Kim ty jesteś, dupku?
Dupek nie odpowiedział. Papieros wypadł mu z dłoni i kopcił na podłodze, a on stał przerażony w szarym garniturku, z błękitnym krawatem rozluźnionym pod szyją, nie mogąc wykrztusić słowa ani do komórki przy uchu, ani do nerwowego przybysza.
|