cnie preparaty wysoko oczyszczone.
Lipodystrofie poinsulinowe. Lipoatrofia poinsulinowa (LPI). Jest powikłaniem
leczenia insuliną, polegającym na zaniku tkanki tłuszczowej w miejscu wstrzykiwania
insuliny, a niekiedy w miejscach odległych. Pierwsze przypadki opisano już w
4 lata po wprowadzeniu insuliny do lecznictwa, a więc w 1926 r. Pojawia się
ona częściej u dzieci i młodzieży niż u dorosłych, a wśród dorosłych częściej
u kobiet niż u mężczyzn.
Około 25% tych osób podaje w wywiadach objawy miejscowego uczulenia typu pośredniego
na inne substancje, 10% objawy uczuleniowe innego typu. Powikłanie to przy stosowaniu
tradycyjnych preparatów insuliny jest ciągle częste, dotyczy, w postaci zanikowej
lub rzadko przerostowej, ok. 10-20% chorych. Interesujące jest, że
lipoatrofia
może także się pojawić po wstrzykiwaniu innych niż preparaty insuliny substancji,
dotyczyć może np. narkomanów lub karłów leczonych wstrzykiwaniami preparatów
hormonu wzrostu.
Patogeneza LPI nie jest wyjaśniona. Z wielu obserwacji wynika, że obecność
w preparatach insuliny, nawet w bardzo małych ilościach, zanieczyszczeń białkowych,
a także obcogatunkowość insuliny (np. insulina wołowa) pobudza mechanizmy immunologiczne,
które w końcu miejscowo działają na tkankę tłuszczową, powodując jej miejscowe
zaniki.
|