depeszę. August Zaleski natomiast potwierdził przed sejmową komisją zagraniczną swoją ubiegłoroczną deklarację przyjaźni wobec tego kraju. Rząd estoński jeszcze w tym samym roku, z okazji takiej samej rocznicy obchodzonej w Polsce, wysłał specjalną delegację do Warszawy. Na jej czele stanęła wybitna osobistość estońskiego życia publicznego gen. Johan Laidoner; było to dowodem wielkiego prestiżu w Estonii. Miała też przy tej okazji miejsce rozmowa między gen. Laidonerem i marszałkiem Piłsudskim.
W tym samym roku (w maju) nowym posłem estońskim w Warszawie został wybitny polityk tego kraju – Otto Strandman. Uznał on za swoje zadanie zintensyfikowanie stosunków gospodarczych między obu krajami oraz ogólne zbliżenie Estończyków i Polaków. Podstawa do ożywienia wymiany handlowej istniała, gdyż 19 lutego 1927 r. podpisany został polsko-estoński traktat handlowy i nawigacyjny. Obrót towarów między obu krajami nie był jednak wielki, eksport polski do
Estonii
obejmował węgiel, zboże, cukier, sól, naftę, artykuły żelazne, importowano zaś głównie olej lniany i ryby.
Strandman przebywał w Polsce niewiele ponad rok. Odwołany do Estonii, stanął tam na czele rządu i państwa jako prezydent (naczelnik). Nowym posłem w Warszawie został od stycznia 1930 r. Karl Tofer.
|