obce, niezrozumiałe i nie wyjaśnione... W świecie, który poznaliśmy (jak sądzimy) tak dobrze, że wszystko potrafimy policzyć i racjonalnie wyjaśnić, pozostało nam jedynie wyruszyć na podbój obcych planet - by znaleźć to, co niejasne i nieoczekiwane. Ale przecież wciąż pozostajemy niepoznawalni dla samych siebie i dla innych, a zatem jesteśmy wciąż więksi od naszej samowiedzy. Czy, zwracając się ku obcym planetom, nie zaniechaliśmy głównego zadania - nieustannego badania naszej obcości na ziemi?
Mówi się często, że obcy nie ma praw
obywatelskich
- ale jest człowiekiem. Nie ma praw (które są częścią wiedzy racjonalnej, które można policzyć i opisać) - ale także odczuwa miłość, gniew, rozpacz, izolację. Dlaczego więc prawo, które określa go jako "obcego" ma dla nas większe znaczenie od poczucia braterstwa? Według mnie, tłumaczenie na trzeci język jest w istocie znakiem odległego braterstwa, choć wydaje się niepotrzebne ani nadawcy, ani odbiorcy.
Chciałbym na zakończenie podać przykład praktycznej przydatności mojej koncepcji trzeciego języka. Czy pamięta Pani wiersz, który drugiego dnia pobytu sprawił tyle kłopotu autorowi raportów? Spróbował, posługując się słownikami, przetłumaczyć go na swój język. W pewnym momencie, stojąc z Dunką T. w kinie "Gloria" uświadamia sobie, że to tłumaczenie nie było ścisłe. Ale - nie będąc tłumaczem we właściwym sensie tego słowa - porzuca pracę nad wierszem. Nie czuje potrzeby rozwiązania zagadki.
|