Formę katalogu ma również Stara broń w polskich zbiorach pod redakcją Zdzisława Żygulskiego jr. (Warszawa 1984), ukazująca broń polską i obcą z najznakomitszych polskich zbiorów muzealnych - w tym również szable polskie od XVI do XVIII w.
W powojennej literaturze poświęconej polskiej szabli najmniej opracowań dotyczy XX-wiecznych szabel polskich - i to również w odniesieniu do wydawnictw katalogowych. Mimo sporej liczby publikacji o charakterze
przyczynkarskim
problem ten nie doczekał się pełnego monograficznego opracowania. W pracy Polska broń. Broń biała Andrzeja Nadolskiego problematyka ta jest właściwie jedynie zasygnalizowana. Próbą zaprezentowania szabli polskiej, w tym również i XX-wiecznej, jest moja książka 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym (Warszawa 1989). Tematyka ta znalazła pewne odzwierciedlenie w serii popularnych wydawnictw Krajowej Agencji Wydawniczej. Jedynym wyczerpującym opracowaniem, ale poświęconym tylko jednemu wzorowi szabli polskiej - szabli wz. 1934 - jest artykuł Wincentego Chrząszczewskiego.
Prezentowana książka, o zmienionym w stosunku do pierwszego wydania tytule, jest zmodyfikowaną próbą ukazania historii szabli polskiej i szabel obcych w polskim ręku, występujących na przestrzeni naszych narodowych dziejów. Jest próbą ukazania wielofunkcyjności szabli polskiej (przy dominacji jej pierwotnej i najważniejszej funkcji, czyli funkcji orężnej), jej znaczenia w historii naszej kultury narodowej od czasów panowania króla Stefana Batorego po czasy nam współczesne. Szczególnym polem zai
|