Dane tekstu dla wyniku:	1
Identyfikator tekstu:	IJPPAN_DzP08b00000
Tytuł:	Róża wiatrów
Wydawca:	Jagiellonia
Źródło:	Dziennik Polski
Kanał:	#kanal_prasa_dziennik
Typ:	#typ_publ
Autorzy:	PAWEŁ GŁOWACKI,
Data publikacji:	2008-07-01
Chłopczyk bawi się w wojnę. Już po kolacji, lecz do paciorka zostało trochę. Godzinę temu odrobił lekcje. Pierwszy raz samodzielnie naskrobał: "Ala ma kota". Jest po dziewiętnastej. Na dużej scenie Starego Teatru w Krakowie rozpoczyna się "Ifigenia". W programie czytam: "nowa tragedia (według wersji Racine'a)". Michał Zadara w antyczną wojnę bawi się na narodowej kołderce. Za oknami zmierzch, w dziecięcym pokoiku przy placu Szczepańskim - wolność mikrej wyobraźni. Na niewidzialnym regale niewidzialna duchowa egida: komiksy o Koziołku Matołku i Tytusie, Romku oraz Atomku. Poetyka nowoczesności! Nie widać, lecz mamy pewność: chłopię wytaszcza spod łózia pudło ołowianych żołnierzyków i kołdrę drapuje w starożytne krajobrazy. Tam będzie Troja, tu - równina pod beockim Aulis, gdzie wedle mitu i kilku opowiadaczy wojska Hellady znieruchomiały w drodze do Troi. Zamarł mit, gdyż na morzu panuje cisza. Żagle - śpiące nietoperze. Znikąd ratunku. No, chyba że za cenę śmierci niepojętej... Wróżbita Kalchas powiada: nietoperze obudzą się, kiedy Agamemnon złoży Artemidzie ofiarę ze swej córki Ifigenii. Tak jest w micie. Tym jest "Ifigenia" - kroniką niemożliwego bólu śmiertelnych... Ale zostawmy to. Zostawmy mit. Chłopczyk nie wie, co to mit. Nie czuje jego wieczności. Zostawmy Troję i Aulis. Zostawmy bezradność i ból. Bogów też. I los. Cóż o bezradności, bólu, bogach i losie wiedzieć może nowoczesne chłopię teatralne, w starożytną wojnę bawiące się przed paciorkiem? Cóż może powiedzieć o jednym z najpotężniejszych zdań, jakie o Racine'owskiej opowieści napisano: "W "Ifigenii" cały naród pozostaje w niewoli tragedii, ponieważ nie zerwał się wiatr". Nie zerwał się? Furda to!... Jak sprawę u