- Dlaczego?
- Nie wiem. Coś sobie wyobraziła, uwierzyła kłamliwym hasłom. Była ufna, jak każde dziecko. A ja pracowałam ciężko, żeby ją
utrzymać
, ubrać, wykształcić. Od samego początku pracowałam, od wyzwolenia. Może uznasz, że to megalomania, ale w tym, co jest obecnie, co jest w osiągnięciach rolnictwa, mieści się cząstka i mojej pracy. Trochę procentuje.
- Kiepski jest ten procent - skrzywiła się wnuczka. - Rolnictwo u nas leży. Wiem, jeździliśmy na prace społeczne do SKR-u. Kopać ziemniaki. Nie było ich widać, sam perz i inne zielsko. A przez miedzę, u prywatnego, grule jak pięści.
|