"Miłość, co tylko miłością się płaci Tak................................ Że aż powstrzymał się nią poruszony Nieubłagany potok niepamięci."
To bardzo stara i piękna poezja, ale niestety kłamliwa. Dawni trubadurzy, podobnie jak współcześni poeci, nadmiernie akcentowali,
koloryzowali
, przesadzali chcąc mocniej coś powiedzieć. Jeżeli nie było to zmierzone fałszerstwo, to jednak mijanie się z prawdą.
Nic, nigdy nie potrafi zatrzymać nieubłaganego potoku niepamięci, czasu. Żadne najbardziej rozpaczliwe postanowienie, najgorętsze pragnienie, modlitwy ani błagania, ani też bunt i desperacja nic nie pomogą. Kiedyś, po wielu latach, można nawet nadal pamiętać poprawnie same fakty, ale ich znaczenie, odczucia, wewnętrzne światło je przenikające, znikną. Nawet w wyobrażeniu, nie da się wrócić do tego co było naprawdę, co się rzeczywiście przeżyło. Może zresztą to jest największe miłosierdzie jakie
|