- Co za bzdura! Co za bzdura! - wykrzyknęła teraz Lone.
Zniosła wielokrotne powtarzanie, że jest gruba (tak gruba, że zza policzków nawet nie widać nosa!), ale kiedy B. zaczął podważać jej kwalifikacje zawodowe, a następnie ośmielił się stwierdzić, że kłamała, nie mogła się powstrzymać. Jak on, mężczyzna, śmiał mówić jej głosem! Jak mógł twierdzić, że on, osoba
postronna
, lepiej od niej wie, jak było naprawdę! Przecież Lone nie była niemową. Ani obcym, za którego trzeba mówić i decydować. W Danii to ona właśnie ma pierwsze i ostatnie słowo. Czyli rację, która także jest siłą.
Dlatego Lone odchyliła prawe ramię do tyłu i mocno uderzyła B. w twarz. Oczywiście, otwartą dłonią, co jedynie było sygnałem ostrzegawczym, według wykładowców szkoły policyjnej.
|