- do trzech ostatnich proroków Starego Testamentu: Aggeusza, Zachariasza i Malachiasza. To powszechne przekonanie nie ma podstaw historycznych, gdyż komory grobowe, przedziwnie wydrążone w system podziemnych korytarzy z grobowymi wnękami piecowymi typu kokhim, sięgają najwyżej I wieku p.n.e. Może świadomość, że widywał te groby i Jezus wędrujący po stokach Góry Oliwnej, spowodowała, iż w okresie bizantyńskim kazali się tu chować chrześcijańscy pątnicy, których śmierć zaskoczyła w Ziemi Świętej.
W połowie Góry Oliwnej, na zakupionym przez Kustodię Ziemi Świętej terenie, znajduje się niewielka kaplica Dominus Flevit (Pan Zapłakał), upamiętniająca wzruszające zdarzenie, zapisane u Łukasza: Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł: (...) Powalą na ziemię ciebie i twoje dzieci z tobą i nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to, żeś nie rozpoznało czasu twojego nawiedzenia (Łk 19,41-44). Zaprojektowana przez włoskiego architekta A. Barluzziego współczesna kaplica jakby w kształcie łzy stanęła na przyziemiu kościoła z V wieku, o czym świadczą fragmenty bizantyńskich mozaik. Na franciszkańskim terenie można było przeprowadzić szereg wykopalisk archeologicznych, które ujawniły istnienie bardzo starego cmentarzyska, sięgającego nawet epoki brązu. Zidentyfikowano rozległy cmentarz z przełomu starej i nowej ery, wyposażony w grobowce typu kokhim, w grobowe nisze grzebalne
arcosolia
, zabezpieczono ponad sto ossuariów. Znaleziska wskazują, że mógł to być cmentarz judeochrześcijański. Przed 614 rokiem mógł się tu znajdować nawet monaster, na co wskazują liczne pozostałości, potwierdzone zapisami pątników z tamtego czasu.
Bardzo stroma droga schodzi gwałtownie aż do podnóża Góry Oliwnej, mijając po prawej stronie zagrodzoną wysokim murem kamiennym posiadłość rosyjskich sióstr prawosławnych. Lśniące złotem cebulaste kopuły wystrzeliwujące w niebo ponad mur i wysokie cyprysy należą do cerkwi Marii Magdaleny, wzniesionej z fundacji cara Aleksandra III w 1888 roku. Również i na tym terenie natrafiono na liczne pozostałości z okresu bizantyńskiego oraz na starożytny cmentarz.
|