kresie Integracji europejskiej i jej problemów, z wynikiem ogólnym bardzo dobrym. Dwudziestego pierwszego lipca dwa tysiące pięć uzyskał tytuł zawodowy magistra socjologii. I potem autografy, i pieczątki, i tak dalej. Pięć lat patrzyło na mnie z tej pasiastej tekturki i śmiało się moim własnym idiotycznym uśmiechem ze zdjęcia; i jeszcze ten krawat pożyczony od starego; jaki obciach. Europejska integracja, sakra ty vole mać. I mister Hubalczyk, jej chodzący problem, a wraz z nim jego magisterka.
Po studiach chciałem zostać copywriterem. Zawsze wymyślam slogany na poczekaniu, niby dlaczego nie miałbym tego robić for a living. Odpowiedziałem na dwieście ogłoszeń; starzy utrzymywali mnie przez cały rok. Niech żyją moi starzy. Wymyśliłem parę haseł dla firm, które naprawdę istniały. Dzwonię i mówię, mam hasło dla państwa. Proszę z działem promocji. Ale oni, że nie, że mają już agencję i żebym dzwonił do agencji. I
apiać
to samo. Przebiegum życiae, no i of sakra course ten slogan. Któregoś dnia zobaczyłem swoje hasło na billboardzie. Udawali, że mnie nie znają, i kazali się faczyć.
Siedziałem więc na końcu pustego sto siedemdziesiąt pięć i jechałem przez puste city of Warshow, patrząc na swój English Diploma. Myśli jakoś nie chciały zbierać się w normalnym porządku. Autobus mijał Pole Mokotowskie, gdzie nauczyłem się jeździć rowerem, kiedy byłem mały. Teraz to miejsce świsnęło mi przed oczyma, a wraz z nim tamta chwila, kiedy ojciec odpiął boczne kółka i przestał trzymać ramę, a ja po raz pierwszy pojechałem samodzielnie. I potem zacząłem myśleć o swoich starych, i nigdy
|