Tajemnice Srebrnego Globu
Księżyc to coś więcej niż niezwykłe zjawisko na ziemskim niebie - jest czymś wyjątkowym w całym Układzie Słonecznym. Astronomowie odkryli wokół innych planet wiele naturalnych satelitów, lecz niemal wszystkie towarzyszą olbrzymim planetom, takim jak Jowisz, Saturn, Uran czy
Neptun
, i mają nieporównywalne z nimi rozmiary (pewien wyjątek stanowi tu układ Pluton-Charon). Spośród czterech małych planet, tworzących wewnętrzną część Układu Słonecznego i nazywanych ziemskimi, tylko jeszcze wokół Marsa krążą naturalne satelity - Fobos i Dejmos. Ale są one małe (ich średnica nie przekracza 30 km), ich wygląd zaś świadczy o tym, że trafiły na orbitę okołomarsjańską z pasa planetoid, rozciągającego się między Marsem i Jowiszem. Co innego nasz Księżyc: jego średnica wynosi 3476 km i jest tylko 3,7 raza mniejsza od średnicy Ziemi. Układ ten nierzadko traktuje się jak podwójną planetę. Jej powstanie to ewenement w dziejach Układu Słonecznego, i to - jak sądzą niektórzy - ewenement, który zadecydował o rozwoju życia na Ziemi.
Na wiele lat przed rozpoczęciem misji Apollo faworyzowane były trzy hipotezy dotyczące powstania Księżyca. Według pierwszej z nich uformował się on z tego samego obłoku gazu i pyłu, z którego 4,6 miliarda lat temu narodziła się nasza planeta (o powstaniu planet Układu Słonecznego traktuje rozdział "Mokra planeta"). Według drugiej hipotezy Księżyc miał być strzępem materii wyszarpniętym przez siłę odśrodkową z bryły Ziemi, gdy jako młode jeszcze ciało niebieskie wirowała niezwykle szybko. Trzeci
|