itler zwrócił oczy na Sudety. Pod wpływem narodowosocjalistycznej propagandy i dywersyjnej działalności miejscowej "piątej kolumny", kierowanej i w tym wypadku wprost z Berlina, działalność polityczna i organizacyjna Niemców sudeckich zaczęła przybierać wszelkie znamiona zdrady państwa. Już w 1937 r. Partia Niemiecko-Sudecka, której przewodził skromny do niedawna nauczyciel Konrad Henlein, będąca niemal jawną ekspozyturą NSDAP w Czechosłowacji, zdobywała sobie niemal monopolistyczne stanowisko.
Była nie tylko największa, ale i najbardziej aktywna. Wystąpienia jej przedstawicieli w parlamencie, podobnie jak zgromadzenia w terenie, przybierały niemal z reguły charakter demonstracji
antypaństwowych
, które z kolei pociągały za sobą reakcję władz. Gdy wiosną 1938 r. - po Anschlussie - sytuacja w Sudetach wyraźnie się zaostrzyła, władze czeskie nie mogły pozostać obojętne. Aresztowania i rewizje ujawniły w wielu wypadkach przygotowania do zdrady głównej - zamachu na władze państwa i jedność jego granic. Kroki przedsięwzięte przez władze czeskie wywołały wściekłą reakcję goebbelsowskiej propagandy. Wszystkie tuby propagandowe uderzyły w ton alarmu i lamentu: Niemcom w Czechosłowacji dzieje się krzywda, sytuacja w Sudetach jest sprzeczna z prawem narodów do samostanowienia, stąd jedyny wniosek - Sudety muszą "powrócić" do Rzeszy. Gazety hitlerowskie prześcigały się w opisach "maltretowania naszych braci" przez brutalnych Czechów. Oczywiście według propagandy niemieckiej stali za tym Żydzi, marksiści, masoni, jako że w sterującej coraz bardziej ku faszyzmowi Europie Środkowej Czechosłowacja była jedyną oazą mieszczańskiej demokracji.
Hitlerowcy wyzyskiwali z całą perfidią wszystkie tendencje odśrodkowe w Republice Czechosłowackiej. Wywiad niemiecki i tajna służba Auswärtiges Amt od dawna nawiązały kontakty ze słowackimi nacjonalistami księdza Hlinki, dążącymi zarówno do niepodległości małego i zacofanego kraju, jak i do klerykalno-autorytarnych rządów. Także mniejszość węgierska i polska mniejszość narodowa w czeskiej części Śląska Cieszyńskiego, związana wprawdzie poprzez swoje kierownictwo nie z Wilhelmstrasse, lecz z uli
|